چقدر در همين دنيا بهشت ها و بهشتي ها نهفته است؛

اما نگاه ها و دل ها همه دوزخي است، همه برزخي است

و نمي بيند و نمي شناسد!

از واژه هاي عشق، آزادي،برابري، آگاهي، صلح، مردم، زيبايي، خير، حقيقت، كمال، ايمان و ارزش، جمله اي بساز براي خدا و براي انسان.

(منتظر جمله ي زيبايت هستم)

دل من نمي داني كه چه سبك باري و روشنايي است در ناليدن... اي مغرور محروم، حتي خدايان مي نالند... حتي گرگ صحرا مي نالد!

براي ديدن برخي رنگ ها و فهميدن بعضي حرف ها از نگريستن و انديشيدن كاري ساخته نيست.بايد از آنجا كه نشسته ايم برخيزيم. قرارگاهمان را در جهان عوض كنيم.

به من تكيه كن! من تمام هستي ام را دامني مي كنم تا تو سرت را بر آن بنهي! تمام روحم را آغوشي مي سازم تا تو در آن از هراس بياسايي! تمام نيرويي را كه در دوست داشتن دارم، دستي مي كنم تا چهره و گيسويت را نوازش كند! تمام بودن خود را زانويي مي كنم تا بر آن به خواب روي! خود را، تمام خود را به تو مي سپارم تا هرچه بخواهي از آن بياشامي، از آن برگيري، هرچه بخواهي از آن بسازي، هرگونه بخواهي، باشم! ازين لحظه مرا داشته باش!